Afgelopen week stond er weer een typisch Amerikaanse ervaring op het programma. Een van de dingen waar elke exchange student wel naar uitkijkt: Spiritweek en Homecoming. Afgelopen maandag begon dan eindelijk de spiritweek. Spiritweek is de week waarin je elke dag van de week een thema krijgt waarop je je moet kleden om zo spirit op te bouwen voor de eerste football wedstrijd van het schooljaar. De thema’s waren als volgt:

Maandag - Tacky Tourist Day
Dinsdag - America (red, white & blue patriotic)
Woensdag - Senior Citizens Day
Donderdag - Decade Day -
9th grade (freshmens) - jaren 50 outfits
10th grade (sophomores) - jaren 60 outfits
11th grade (juniors) - jaren 70 outfits
12th grade (seniors, ik dus) - jaren 80 outfits
Vrijdag - color & togaday
9th grade - purple and gold
10th grade - Red
11th grade - Black
12th grade - Toga’s

Als een echte Amerikaan met schoolspirit hielt ik me braaf aan alle thema’s en ging ik elke dag in een bijzonder outfit naar school. In Nederland zou iedereen je voor gek verklaren, maar hier in Amerika doet bijna de hele school mee en dat is super leuk om te zien. Tijdens de lessen komt er soms een fotograaf langs om foto’s van de leerlingen te maken en elke dag werd er tijdens de pauze een groepsfoto gemaakt voor in het jaarboek. Vrijdag was het Togaday voor de seniors. Op Springfield High school is het een traditie dat de laatstejaars elk jaar op de laatstedag van de spiritweek een toga dragen. Er wordt dan een groepsfoto gemaakt die wordt opgehangen in de school als ’class of 2015’. Annie had voor mij een ontzettend mooie, lichtblauwe toga gemaakt met een kroontje van zilveren blaadjes voor op mijn hoofd. Zodra ik een foto heb, zal ik hem met jullie delen!

Het laatste lesuur van de Spiritweek vrijdag, hadden we een pep assembly. Tijdens de pep assembly komt iedereen naar de grote gymzaal en gaat elke leerling bij zijn eigen leerjaar zitten. Zoals overal en altijd wordt natuurlijk eerst het volkslied gezongen en daarna speelt de schoolband zijn liedjes en doen de cheerleaders hun dansjes. Vervolgens komt van elk sportteam de captain naar het midden van de sportzaal en stelt iedereen van het sportteam voor. Ook wordt er een soort wedstrijd gehouden welk leerjaar de meeste spirit heeft. Aangezien Amerikanen wedstrijden heel serieus nemen, kun je je dus wel voorstellen dat dit echt een grote chaos is. De pep assembly was verder heel erg gaaf om mee te maken en de Nederlandse scholieren zouden een voorbeeld moeten nemen aan alle schoolspirit hier.

Na de pep assembly ging iedereen naar huis en zich omkleden voor de grote homecoming game die we in de avond hadden. Homecoming is de eerste football thuiswedstrijd die de school speelt in het jaar en iedereen komt kijken. Voordat de game begon hadden we eerst nog een tailgate. De tailgate is een soort markt op een pleintje voor het football ’stadion’ waar allemaal eten, drinken, shirts en andere dingen met het logo van de school erop en nog veel meer dingen worden verkocht. Je kon zelfs tattoo’s laten zetten met het logo van de school. Om 7 uur verzamelde de hele school zich op de tribunes en na uiteraard weer het volkslied te hebben gezongen begon de wedstrijd. De band en cheerleaders zorgden weer dat iedereen enthousiast werd en na een tijdje kwamen de footballspelers met zijn allen het veld opgerend. Van de wedstrijd zelf snapte ik niet veel en ik werd eigenlijk veel meer afgeleid door alle spirit die iedereen had. Er werden ontzettend veel liedjes (ja, vooral over de school zelf) gezongen en er werd heel wat afgeschreeuwd en aangemoedigd. Ook was er een typisch Amerikaanse vlag aanwezig en werd er een paar keer door de hele tribune: ’USA, USA USA!!’ geroepen. Weer iets typisch Amerikaans, want zie je het al voor je dat we bij een normale voetbalwedstrijd met een Nederlandse vlag in ons hand heel hard: ’NEDERLAND, NEDERLAND!’ roepen?

In het weekend na de spirit week hadden we de Homecoming dance. Dit is een feest waar iedereen al weken over praat en waar de meisjes in (net iets te korte) jurkjes en hele lagen make-up heen gaan. 2 weken voor het feest kon je mensen nomineren voor het worden van de homecoming king en queen. Hier kwamen 5 genomineerde ’stellen’ uit die tijdens het feest zichzelf een soort moesten presenteren door over een catwalk te lopen en een heel klein scènetje op te voeren. De king en queen werden daarna bekent gemaakt en ook dat was weer een hele happening. Ik moet zeggen dat het meer een populariteitsspelletje is dan dat het echt eerlijk gaat maar het was wel leuk om te zien. Het feest zelf was een aparte en interessante ervaring en dit kwam vooral door de dansstijl van de Amerikanen. Voor de mensen die het woord twerken, niet kennen: google het. Wat in Nederland eigenlijk alleen als een grap wordt gedaan is hier serious business. Overal om je heen zag je groepen (vooral de blackpeople) flink twerken en schuren. Ik en nog een andere exchangestudent uit Brazilie stonden er echt met open mond naar te kijken, en hebben flink gelachen. De muziek was slecht en feest zelf was ook niet heel bijzonder en ik kan met zekerheid zeggen dat Nederlanders veel betere feestjes kunnen bouwen. Ik ben wel heel blij dat ik ben gegaan en heb me met al deze nieuwe ervaringen zeker vermaakt!

Deze gekte van schoolspirit is helaas al weer over. Maar dit weekend en de aankomende tijd staan er nog veel meer leuke dingen op het programma. Genoeg om naar uit te kijken dus!