First week of Springfield High school!
Maandag 18 augustus was dan de dag waar ik jaren naar heb uitgekeken. De eerste schooldag op Springfield High school! Om 8 uur werd ik op school verwacht om mijn rooster en kluiscode op te komen halen. Nadat ik en Helen onze roosters hadden gingen we opzoek naar onze kluisjes waar we nog zo’n 15 minuten de tijd voor hadden voor de eerste les begon. Aangezien alles in de school op elkaar lijkt en de school ook nog eens heel groot was dit nog een hele zoektocht. Toen we eindelijk bij onze kluisjes waren aangekomen moesten we er nog achterkomen hoe ze open gingen. Na heel wat pogingen besloten we het maar te vragen aan een leraar en net nadat het gelukt was hoorde we de bel: de eerste les begon!
Na heel wat geren door de gangen, hopeloos opzoek naar mijn eerste klas kwam ik uiteindelijk aan bij mijn eerste les: ’Anatomy and physiology’. We kregen heel wat formulieren ingeleverd en na een tijdje begon er een bel te rinkelen. Iedereen stond op, richtte zich naar de Amerikaanse vlag, legde zijn hand op zijn hart en begon iedereen met volle overtuiging de Pledge of Allegiance op te zeggen. Deze gaat als volgt:
’I pledge Allegiance to the flag
of the United States of America
and to the Republic for which it stands,
one nation under God, indivisible,
with Liberty and Justice for all.’
Ik was even vergeten dat dit natuurlijk ook typisch Amerikaans is en een beetje overdonderd stond ook ik op en deed ik ook gezellig en met volle overtuiging (ahum) mee. De plegde wordt elke dag in het 1e uur herhaalt en in elke klas hangt ook een Amerikaanse vlag. Net als in elk huis trouwens, en de winkels en op de hoek van de straat en.. ja, waar niet eigenlijk?
Mijn tweede les was Art Metals. Een les waarin je je eigen sieraden maakt en vooral creatief bezig bent. Net als in mijn vorige les kregen we vooral veel formulieren mee en werd er wat verteld over het vak zelf. Ik heb dit jaar zo’n 3 kunst klassen omdat die ontzettend leuk schijnen te zijn en dit toch wel een beetje een fun jaar op school is.
In mijn derde les had ik American literature. Er stonden een aantal fouten in mijn rooster door vakken die ik zelf niet had uitgekozen. Een literatuur klas was 1 van de verplichte vakken die ik moest hebben van de organisatie en de school. Eigenlijk had ik gekozen voor World literature in plaats van American literature omdat dit heel saai schijnt te zijn. Gelukkig is dit inmiddels veranderd en moet ik nu verhalen van over de hele wereld gaan lezen.
Na het derde uur was het tijd voor de pauze. Wat een chaos was dat zeg! Amerikaanse scholen verschillen best veel van Nederlandse scholen en zo dus ook de pauze. Ik heb 1 pauze per schooldag die 30 minuten duurt. De pauze is opgesplitst in een A lunch en een B lunch omdat de pauzes (nog) drukker en chaotischer zouden zijn en er simpelweg gewoon geen plaats is om iedereen tegelijkertijd pauze te laten houden in de kantine. Na dat de bel ging voor de pauze rende iedereen naar zijn kluisje om zijn boeken weg te brengen of zijn lunch te halen en vervolgens naar de kantine te sprinten voor de beste tafels. Omdat alles in de school zo ontzettend veel op elkaar lijkt en ik haast de weg kwijt was deed ik er al een kwartier over om alleen al bij mijn kluisje aan te komen. Mijn tweede probleem was vervolgens dat het me niet lukte om mijn kluisje (waar mijn lunch dus in zat) open te maken en iedereen al uit de gangen verdwenen was en in de kantine beneden zat. Na heel wat pogingen zag ik eindelijk een leraar en met tranen in mijn ogen vroeg ik of hij mij kon helpen met het openen van mijn kluis. ’Waarom wilde ik ook al weer zo graag naar Amerika?’ Was het enige waar ik maar aan kon denken en snel at ik in de gangen mijn lunch op want je raadt het al: de pauze was alweer voorbij.
Met veel haast zocht ik naar het lokaal voor mijn 4e les: Adult living. Ook dit was een vak wat ik absoluut niet had uitgekozen en waar ik me absoluut ook niet thuis voelde. In deze les leer je namelijk hoe je volwassen wordt, je kinderen opvoedt en hoe je een goed gezin vormt later. Zoals je je wel kunt voorstellen had deze klas een ontzettend laag niveau en zat ik onderanderen met tienermoeders, mensen met een ontzettend aparte kleding en haar stijl en probleem jongeren in de klas. Niet echt een klas voor mij dus. Gelukkig heb ik hem kunnen veranderen naar een andere les namelijk glas bewerken. Ik heb geen idee wat dat inhoudt omdat ik de klas nog niet heb gevolgd maar aangezien het weer een kunstklas is is het waarschijnlijk 10 keer beter dan de Adult living klas. (Adult living was trouwens ook de les waar je voor een weekend een nep baby mee naar huis krijgt die midden in de nacht spontaan gaat huilen, poepen en plassen en die je moet verzorgen. Voordat ik weg ging leek dat me best leuk, maar ik ben nu spontaan genezen hahaha)
De 5e les die ik had was gelukkig wel een hele leuke: Duits. Zelf had ik niet in mijn gedachte dit jaar Duits te kiezen, omdat ik in Nederland al geslaagd ben met Duits in mijn pakket maar op veel goede adviezen heb ik het toch maar gekozen. De klas heeft maar 10 mensen en de les wordt gegeven door een leraar die ook echt uit Duitsland komt. Het niveau van de les is heel hoog en we mogen ook alleen maar Duits praten en engels is voor een uur absoluut verboden. De eerste dag had ik hier wat moeite mee omdat ik net gewend was aan het engels en ik na 3 maanden opeens weer Duits moest praten. Alle 3 de talen spookten voor 50 minuten door mijn hoofd en op de meest simpele vragen kon ik gewoon geen antwoord geven. Gelukkig gaat dat nu een heel stuk beter! De leraar is heel grappig en vraagt in de les veel over Nederland. Ook de mensen in de les zijn leuk maar het contact maken is lastig omdat je alleen Duits mag praten en mijn engels en die van de andere nou toch een stukje beter is dan ons Duits.
Op naar de 6e les: Foods en nutrion. In deze les ga je vooral veel koken en leer je veel over verschillende voedsel problemen en ingrediënten enzo. Ook dit is vooral een funvak en het niveau is niet ontzettend hoog, maar de klas zelf is op zich wel leuk. Het koken zelf begint pas over 2 weken en we houden ons nu vooral bezig met verschillende voedselvergiftigingen.
Mijn 7e en laatste les is College algebra. Dit is dus wiskunde op college niveau. Sommige stof die we behandelen heb ik in Nederland in de 2e klas al gehad, maar sommige stof hebben ze hier al heel goed behandeld en heb ik zelf nog nooit gehad en is dus soms wel lastig. De lerares is helaas ontzettend saai en ik snap niks van de Amerikaanse rekenmachines, maar de klas is wel oké.
Mijn eerste schoolweek heb ik overleefd maar het is wel wennen. In veel klassen heb ik vaste plaatsen en dat maakt het contact maken met mensen gewoon moeilijk. verder kent iedereen elkaar al en hebben ze het vaak over dingen of mensen die je niet kent. Ook aan alle engelse termen op school moet ik soms wennen, vooral bij wiskunde of anatomy. Op school in Nederland had ik veel vriendinnen om me heen, leuke pauzes en kende je iedereen en dat mis ik wel. Verder heeft de school 50 minuten lessen en maar 1 pauze. Ik zelf ben gewend aan 4 pauzes op een dag en 75 minuten lessen en dit is dus ook heel anders en wennen. In de lessen mag je geen tassen mee nemen en iedereen loopt dus van les naar les met een heel pakket boeken in zijn handen, net zoals in de films! Het was niet helemaal wat ik van mijn eerste schoolweek verwacht had, maar het is pas de eerste week en ik heb er alle vertrouwen in dat het beter wordt! Ook heb ik me opgegeven voor een club na school waar ik ook weer mensen ga ontmoeten en het repeteren voor Tarzan begint in oktober. Afgelopen weekend hadden we een Ayusa meeting en heb ik alle exchange students uit mijn regio van dit jaar ontmoet. Het is een super leuke groep en ook met deze groep staan veel leuke dingen op de planning. Genoeg om naar uit te kijken dus!
Ik heb het wel ontzettend naar mijn zin in mijn gastgezin. Ze zijn ontzettend grappig, lief en aardig en we doen veel leuke dingen. Met mijn engels gaat het ook goed. Ik begrijp alles en het praten gaat ook steeds beter, al floept er soms wel een Nederlands woord doorheen haha. Het is hier trouwens ontzettend warm en vochtig weer, zo’n 35 graden. Niet heel lekker, maar ik ’geniet’ er nog maar een beetje van voordat de winter (die hier heel koud en lang kan zijn) straks voor de deur staat.
Ik hou jullie op de hoogte!
De eerste week in Springfield!
Zaterdag 9 augustus was het eindelijk zo ver: Iedereen zou doorvliegen naar zijn of haar gastgezin! Ik, Helen (Nederlands meisje dat naar dezelfde school gaat) als ik en nog een Duits meisje dat naar een dorpje vlak naast Springfield gaat hadden om 7 uur onze vlucht naar Chicago en moesten we dus al vroeg uit bed. Na heel wat incheck stress op het vliegveld vlogen we naar Chicago airport en hadden we 2 uur tijd voor de gevreesde overstap naar Springfield. Gelukkig ging alles goed en voor dat we het wisten zaten we in het kleine vliegtuigje waar zo’n 20 man in kon, op weg naar ons gastgezin. Na een klein uurtje vliegen (wat voor ons uren duurde omdat we zo excited waren) kwamen we dan eindelijk aan bij onze eindbestemming waar Annie, Gary en Charlie en de andere gastgezinnen ons op stonden te wachten en ons met open armen ontvingen!
De ontmoeting was ontzettend leuk en nadat we alle koffers hadden gepakt gingen we naar Stake ’n Shake voor mijn eerste echte Amerikaanse lunch dit jaar. Stake ’n Shake is een typisch Amerikaans restaurant vol met hamburgers en horseshoes. Om jullie even duidelijk te laten zien wat een horseshoe is heb ik gelijk maar even een foto gemaakt. Een horseshoe is een typisch gerecht uit Springfield en bestaat uit geroosterd brood, vlees, patat en kaas eroverheen en bevat zo’n 950 calorieen. Jep, that’sAmericans are so fat! Don’t worry, ik koos niet voor de horseshoe maar nam een maar ’gewoon’ maar een hamburger. Na de lunch kreeg ik een snelle rondleiding door Springfield en ’s avonds hebben we de film Frozen gekeken waarbij ik halverwege in slaap viel door de jetlag en de lange indrukwekkende dag.
Zondag ben ik met Charlie gaan minigolven en ’s avonds kwam Julia aan. Julia is de Duitse exchangestudent die Annie en Gary 2 jaar geleden in huis hadden. Het was ontzettend leuk om haar te ontmoeten en ze heeft me veel verteld over de school en Springfield zelf. Maandag gingen we voor het eerst naar school om onze vakken op te geven en ons in te schrijven en gaf Julia ons een rondleiding door de school. De school is echt een stuk groter dan dat ik gewend ben in Nederland en alles lijkt ontzettend op elkaar. Verder ziet de school eruit als een echte Amerikaanse high school inclusief langwerpige rode kluisjes en Amerikaanse vlaggen in elke klas. Just like in the movies!
Ook ben ik deze week naar de state fair geweest. En heel veel Amerikaanse kan het niet. Je kunt er van alles krijgen, doen en vooral eten. zo kon je bijvoorbeeld met een pistool schieten, gekke foto’s van jezelf laten maken en verschillende concerten bezoeken. Wat het eten betreft heb ik echt de gekste dingen voorbij zien komen en echt al-les werd gefrituurd. Van gefrituurde Oreo’s, augurken en boter tot gefrituurd cakedeeg, ijs en als kerst op de taart een echte gefrituurde twix ingewikkeld in bacon. Welcome to America!
Vrijdag gingen we naar Chicago. Julia zou vanaf daar weer terugvliegen naar Duitsland en ik zou Sam, de oudste zoon van Annie en Gary eindelijk ontmoeten. Chicago is echt een ontzettend gave stad en ik heb veel dingen gezien en gedaan dit weekend. Vrijdag zijn we gaan shoppen en ’s avonds zijn we met zijn 5e uiteten geweest. Zaterdag hebben we de bekende ’Bean’ bezocht en hadden we ’s avonds een boottour van 2 uur op lake michigan langs de skyline van Chicago. Het was echt een fan-tas-tisch uitzicht en we hebben er met zijn 5e er de volle 100% van genoten. Chicago staat zeker op mijn lijstje van favoriete steden!
De volgende dag was het na een gigantisch ontbijt en nog een paar uurtjes shoppen tijd om weer naar huis te gaan. ’s avonds kreeg ik een berichtje van een meisje van school dat mij en Helen heel graag wilde ontmoeten. We zijn naar haar huis gegaan en hebben wat gepraat over school en theater. Jaja, ik ga hier vrolijk door met musicals! Annie is heel actief in de musicalwereld en Springfield heeft een theatergroep die je kan vergelijken met Hofplein Rotterdam. Ik heb me natuurlijk ingeschreven en in Oktober beginnen we met repeteren voor de musical Tarzan. Ik heb er ontzettend veel zin in en kan niet wachten om weer bezig te zijn met zingen, dansen en acteren. En dat dan ook nog allemaal in Amerika! Na een uurtje zijn we weer naar huis gegaan, ben ik lekker mijn bed ingedoken en me voorbereid op de grote dag: de eerste schooldag.
Ik hou jullie op de hoogte!
New York, New York!
Na een 8 uur lange vlucht kwamen we dan eindelijk aan in de geweldige stad: New York! Na de douane, het pakken van de bagage en de buren gedag te hebben gezegd (die toevallig in dezelfde vlucht naar New York zaten) moesten we nog 2 uur wachten tot de bus ons eindelijk kwam halen. Toen we eindelijk in het hotel aangekomen waren en alle bagage in onze kamers hadden gedumpt kregen we met de eerste echte Amerikaanse maaltijd in het hotel: vette koude pizza. Je moet er maar van houden.. Na een paar happen is iedereen snel naar zijn kamer gegaan en lekker gaan slapen, want iedereen was gesloopt na deze lange en heftige dag.
De volgende dag ging de wekker weer vroeg maar dat was door de jetlag voor ons geen enkel probleem. Tijd om New York te verkennen! Na een simpele bagel zonder beleg vertrok om half 9 de bus dan eindelijk naar de stad. We hebben echt van alles gedaan. De eerste dag begonnen we in Central park. We hadden een gids die ons de hele dag van alles vertelde over alle plaatsen waar we kwamen. Ik moet zeggen dat ik me wel een redelijke toerist voelde omdat we met zijn allen achter achter een gids met een starwars stick moesten lopen, maarja je moet er maar wat voor over hebben. Na central park bracht de bus ons naar de bekendste en duurste straat van New York: fifth avenue. Na 3 kwartier vrije tijd was het tijd voor een lunch in het warenhuis Macy’s. Vervolgens kregen we vrije tijd in Soho (een wijk waar je goed kunt shoppen) en hadden we een wandeling over de Brooklyn Bridge met een super mooi uitzicht over de skyline van New York. ’s Avonds hadden we een diner in het Hardrock cafe en eindigde we de dag met een geweldige afsluiter: Time square.
Ook de tweede dag moesten we weer vroeg uit de veren. Onze laatste dag in New York! Na dezelfde droge simpele bagel begonnen we de dag dit keer begonnen we bij het 9/11 memorial, super indrukwekkend! Na wat te hebben rondgekeken bracht de bus ons bij een ’haven’ en hadden we een boot tour om het vrijheidsbeeld wat super gaaf was. Aan de ene kant had je een super mooi uitzicht over heel de skyline van New York en aan de andere kant zag je het vrijheidsbeeld en de Brooklyn bridge. Na de indrukwekkende boot tour hadden we een lunch in het WTC en daarna bracht de metro ons naar Coney Island. Coney Island is een soort grote kermis aan het strand en heeft de oudste achtbaan van de wereld. Die kon ik natuurlijk niet overslaan! Na Coney Island kregen we weer pizza in een Italiaans restaurant en sloten we de dag af met een geweldig uitzicht over heel New York in ’Top of the Rock’.
Eenmaal aangekomen in het hotel hebben we onze koffers gepakt en zijn we snel gaan slapen want de volgende dag begon ons grote avontuur dan echt: de aankomst bij ons gastgezin!
ps. Omdat er een storing was op de site is mijn blog verwijderd en zijn alle email adressen ook weg. Als je mijn blog wilt blijven volgen, kun je je email adres achter laten in de rechter kolom. Zo krijg je elke keer een mailtje als ik weer een nieuw verhaal heb geplaatst!
Klaar om te gaan
Vandaag gaat het allemaal gebeuren. Na zo’n 3 jaar wachten vertrek ik dan eindelijk voor 10 maanden naar Amerika om daar mijn droom waar te maken. We vertrekken vandaag eerst met een groep Nederlandse exchange students naar New York om in 2 dagen alle highlights van de stad te zien. Op zaterdag vliegen we allemaal door naar ons gastgezin.
Om 4 uur ’s nachts gaat de wekker al. Nog snel eventjes de laatste dingen in mijn koffer proppen en de hond een dikke knuffel geven voordat we om 5 uur vertrekken naar Schiphol. Daar aangekomen zie ik gelijk een groep staan met allemaal hetzelfde high school shirt aan. Dat moeten ze zijn! We krijgen de laatste formulieren en instructies en beginnen met het inchecken. Daarna is het tijd voor het moeilijkste deel. Het deel waar ik al een hele tijd tegenop zie: het afscheid. De afgelopen maanden heb ik langzaam toegewerkt naar dit moment. Vooral de laatste maand moest er ontzettend veel worden geregeld. Van vele inentingen tot een visum, een koffer, het regelen van mijn afscheidsfeest, mijn verjaardag en natuurlijk gedag het zeggen tegen iedereen. Nu is alles eindelijk geregeld en klaar voor vertrek. Ik geef mijn familie een allerlaatste dikke knuffel en dan ben ik klaar om te gaan. Op naar Amerika om mijn grote droom waar te maken! Ik ben er klaar voor.
America, here I come!
